Aangekomen in Zuid Patagonia met Navimag

De ferry van Puerto Montt naar Puerto Natales (1570 km) 11 - 14 februari

Vier dagen lang hebben we door fjorden en een deel over open zee gevaren. Een mooie ervaring. We hebben dolfijnen, zeeleeuwen en zelfs een glimp van een walvis gezien. Helaas, hadden we het weer niet helemaal mee. Maar met muts, handschoenen en regenpak aan konden we toch best vaak op de uitkijk staan en turen over het water. De stuurhut was overdag toegankelijk voor iedereen, dat was erg leuk en fijn om jezelf af en toe even op te warmen. Tja, en wat gebeurd er verder allemaal op zo'n schip. Het ontbijt, lunch en avondeten gaat in shifts via de hutnummers. Hutnummer klinkt enigzins luxe...wel het was verre van dat. Een gemiddelde persoon past niet in het bed en we sliepen in de goedkooptste hut en dat betekende met 14 anderen. Gelukkig hadden we wel een raampje en deden de oorpluggen hun dienst.

Het varen tussen de fjorden was rustig alleen het open stuk over zee zorgde voor menigeen voor wat problemen. De 'zeeziek' pillen waren van te voren al ingeslagen en maar goed ook. Ik heb gelukkig alles binnen weten te houden en heb zelfs geslapen. Ber heeft een wat mindere ervaring hieraan overgehouden. Net voordat hij naar bed ging nam hij toch ook maar zijn eerste pilletje. Voordat deze enigzinds geland was moest hij al naar het dek rennen. Het hele verhaal heb ook ik alleen maar van horen zeggen want ik lag al veilig plat. Met de brandslang is het dek schoongemaakt (Ber was niet de enige die daar stond) en later kwam de doktor met tolk langs. Blijkbaar had Ber op het dek ingestemd met een spuit om uiteindelijk te kunnen slapen. Het slaapmiddel (bleek achteraf) zou binnen 15 min. werken en 12 uur lang. Helaas, hij heeft uren wakker gelegen. De volgende ochtend kwam Ber na het ontbijt tevoorschijn en had dezelfde broek als de avond ervoor aangetrokken. De gevolgen van open zee waren nog zichtbaar...er was dus geen ontkomen meer aan...hij was een van de velen geweest (hihi).

Op de boot waren we de enige twee Nederlanders, voor de rest waren er veel Fransen, Duisters, en ook Amerikanen, Zwitsers, Engelsen, Chilenen etc. Er was ook een andere fietster, Christi uit Zwitserland. Elke dag waren er lezingen over de Fauna en Flora van Patagonia en verder hebben we veel buiten gestaan, wat gepuzzeld en gelezen. De laatste avond werd afgesloten met jaja...BINGO!! De aankomst in Puerto Natales was bijna het hoogtepunt van de trip. Het aanmeren kon het schip niet zelf en dus werden er drie touwen uitgegooid die met een klein motorbootje naar de kant gebracht moesten worden zodat het schip door het inhalen van de touwen zichzelf tegen de kade aan zou trekken. Nou wegen die touwen natuurlijk vreselijk zwaar en deze werden met een zeer licht motorbootje naar de kant gebracht. Dit heeft letterlijk uiteindelijk uren geduurd. Het bootje haalde de kant niet altijd, het touw werd zodra het aan de kant was weer per ongeluk los gelaten etc. etc.....kortom, dit hele gebeuren zorgde voor hilarische momenten wat door iedereen op dek werd aangeschouwd.