Tropische temperaturen in Noorden van Argentinie

Hola! Vandaag 15 maart en even snel achter de pc. Hoe hebben de afgelopen dagen eruit gezien. Op 9 maart zijn we met Austral (Aerolineas Argetinas) naar Buenos Aires gevlogen. Het vertrek vanuit Ushuaia ging niet heel soepel. Na een halve dag besteed te hebben aan het inpakken van de fiets, wilde de politie op het vliegveld dat we de fiets weer uit de doos haalde. Daar kwamen we niet onderuit. Maar toen hij ook nog wilde dat de wielen eruit werden gehaald, hebben we ons toch maar flink voor de domme gehouden. De fiets pastte niet met doos en al door de scanner en hij wilde het frame checken vandaar dat de wielen eruit moesten. Je kunt je voorstellen dat we blij waren toen we eenmaal zaten en opstegen. We hadden fantastisch uitzicht vanuit het raampje op de bergen, het Beagle Channel en zagen de zon ondergaan. Aangekomen in Buenos Aires ging het volgende mis. We hadden een overnachting geregeld waarbij we op zouden worden gehaald van het vliegveld. Bij aankomst zouden we melden dat we er waren. Wij bellen en bellen, helaas geen contact. Nummer zou niet bestaan etc. Daar sta je dan om half 12 in een heet B.A. met al je spullen. Uiteindelijk een grote taxi kunnen regelen waarin ik half opgevouwen tussen de fietsdozen ook nog net pastte op naar het adres van de B&B. Daar werd op ons gewacht. Wij het verhaal van de telefoon vertellen in de hoop dat zij eventeel de taxi zouden betalen. Maar nee, toen de meneer van de B&B met zijn eigen mobiel belde ging de vaste telefoon natuurlijk gewoon over :-(. We zijn snel het bed ingedoken met de airco aan en de volgende morgen waren we weer om 08.00 uur op het vliegveld om naar Puerto Iquazu te gaan.

Goede vlucht gehad en vanuit het raam zagen we alleen maar groen, rode zandwegen en riviertjes. Na aankomst een halve dag weinig gedaan. Wat op een terras gedronken, boodschappen gedaan en ik moest op zoek naar een nieuwe bikini (broekje kwijt geraakt met een van de wasbeurten), helemaal niet erg zou je denken. Wel als je die hier moet kopen. De broekjes zijn hier kleiner dan klein en met de Nederlandse witte billen wil je daar echt niet in rondlopen!!! Uiteindelijk een bikini gevonden die zeg maar...kan. De volgende dag zijn we naar de bekende watervallen van Iquazu gegaan. Ber was hier al eerder geweest en wilde me dit graag laten zien. Daar ben ik hem erg dankbaar voor want het was geweldig! Wat een massa water wat naar beneden dendert! Het is erg indrukwekkend. Zo erg dat van mij de uitkijkpunten soms wel een meter meer naar achter hadden mogen zijn. We zijn ook nog met een bootje het water opgegaan. Deze brengt je dan heel dichtbij de waterval en soms ook bijna eronder. Als je heel dichtbij de waterval kwam leek het wel alsof je ineens in heel slecht weer terecht was gekomen. Je kon niks meer zien en je werd zeiknat. Best heftig. We hebben de hele dag daar doorgebracht.

Op 12 maart zijn we weer op de fiets gesprongen. Eerst nog even snel een 'casa de boteilles' bezocht (zie foto's). Een man die eerder in de afvalindustrie werkte heeft heel veel flessen, blikjes en pakken drinken verzameld. Nu hebben ze er een huis van gemaakt en allerlei andere dingen. Erg leuk om te zien en om ideetjes op te doen. Daarna Iguazu uitgereden en fietsten we richting Posadas. Wat een dag! We hebben het gered tot bijna aan Eldorado, 97 km's later. Wat een hitte, namelijk 38 graden en de hele dag zon. Daarnaast was de weg verre van vlak. Deze ging echt alleen maar naar beneden en omhoog! Deze dag heeft ons echt genekt. Na km 50 kwam er maar geen mogelijkheid waar we konden slapen. We zijn bij een golfhotel gestopt die toch echt te duur was. We hebben bij een Motel aangeklopt waar niemand open deed. Een ander hotel bestond niet meer en uiteindelijk vonden we plek waar cabana's werden verhuurd. We werden ontvangen met ijskoud water, heerlijk. Na een koude douche zijn we het zwembad ingesprongen. Onderweg hebben we heel veel dode vlinders gezien. Als je een dag was gaan rapen langs de weg dan had je een heel album vol. Het is een hele verandering hier. Ten eerste de temperatuur, de tropische begroeing en meer armoede. Hier heb je weer eenvoudige kiosken langs de weg. Je kan soms alleen een 2 liter fles fris kopen. We vragen dan of een liter kunnen kopen en deze hevelen we over in onze waterfles. Soms geven we de helft ook weer terug als dit niet kan. Wat kan cola of fanta dan ineens lekker zijn in deze hitte!

De dag erna vertrekken we weer en nemen we ons voor om niet te ver te fietsen vandaag, misschien zo'n 50 km. De weg gaat weer net zo hard op en neer en de warmte is niet om te harden. Na 30 km besluiten we om te proberen een lift te krijgen. Dit gaat niet zo gemakkelijk. Het lukt voor geen meter. Geen enkele pick-up stopt. Er komt een Zwitsers stel op de fiets ons tegemoet. Ook zij zitten er helemaal doorheen en besluiten te stoppen. Zij vertrekken elke morgen om 06.00 uur en fietsen dan tot ongeveer 13.00 uur. Uiteindelijk denken we beet te hebben. Een vrachtwagen lijkt te stoppen, shit rijdt toch langzaam door, nee, hij gaat draaien en stopt aan de andere kant van de weg. We springen op en vragen waar hij heen gaat en of we mee mogen. Yes, Yes!!!! We mogen mee. Hij gaat eerst luchen en wij zeggen, tranqile, tranqile, wij wachten wel. Een uur later komt hij terug, wat ons toch best lang duurde. De fietsen en de tassen gaan in de truck en wij kruipen in de cabine. Een nieuwe ervaring, lift in een vrachtwagen. Daar zitten we dan hoog op de weg met de airco aan en onderweg zien we andere fietsers ploeteren in de hitte. Soms hebben we het best luxe, hihi. De chauffeur is erg vriendelijk en hij brengt ons bijna 200km verder naar Posadas. Dit scheelt ons twee fietsdagen en daar zijn we erg blij mee. Door in de vrachtwagen te zitten krijgen we ook meteen een beter beeld hoe het voor hun is als er fietsers langs de weg fietsen. Respect dus. De wagens zijn zo breed en de weg soms zo smal. Helemaal uitgewaaid door de airco worden we gedropt in Posadas en besluiten de we de tent te laten voor wat het is en zoeken we een hotelletje. We vinden een prima adres en blijven hier twee nachten. Gisteren zijn we op en neer gegaan naar Paraguay. Daar hebben we in Trinidad een Jesuiten complex bezocht. Vandaag ( de tijd begint te dringen vandaar ff kort) gaan we met een 4x4 naar Colonia Carlos Pellegrini. De weg ernaar toe is zo slecht dat we alle spullen in de 4x4 gooien en ons laten brengen. Zijn we erg blij mee. Een trip van 4 uur waarin we ook uitleg krijgen over het gebied. Dit dorpje ligt namelijk in het natuur gebied Esteros del Ibera. Daar gaan we een aantal dagen blijven, bootje varen en fietsen door naar Mercedes. De tijd is nu echt op. We moeten nog boodschappen doen en we worden zo opgehaald.

Doei doei, tot snel weer!!