Op naar Argentinie 18 dec - 28 dec

Met de fiets, zoals het oorspronkelijke idee ook was, gaan we op pad. Yes!

18 december Tupiza - Villazon 99 km

Vol goede moed beginnen we aan onze eerste fietsdag met volle bepakking. De weg is deels geasfalteerd. Daar waar de weg nog niet officieel klaar is wagen wij het er soms toch op om langs de barricade op te gaan en een extra stukje asfalt mee te pakken. Soms werkt het en soms ook niet. Ineens houdt de weg op omdat er een brug gemaakt moet worden. Terug en dan de zandweg nemen lijkt ons meer moeite dan de tassen eraf te halen en de fiets handmatig boven te krijgen. En ook dit valt achteraf gezien niet mee. Het is warm en de zon brand behoorlijk. We houden onder een boom, in de schaduw, onze picknick. Dit is ook echt nodig, we zijn alletwee kapot en hebben last van de warmte. In ons hoofd voelt het niet echt oke, beetje duizelig. We vragen aan een voorbijganger hoever Arsenales nog is, hij zegt dat dit Arsenales is. Oh, maar er zouden toch restautantjes en cafeetjes zijn? We gaan op zoek en vinden een klein winkeltje. Koude Cola en chips maken ons erg blij. We kletsen met het jongentje van de winkel. Hij vraagt ons het hemd van het lijf. Opeens zie ik een pickup voor de winkel staan. Ik kijk Ber aan en weer naar de pickup en voordat we een woord hebben gewisseld, hebben we een lift kunnen regelen naar Villazon. Wij in de auto, de fietsen achterin. Erik, de chauffeur, is ingenieur en woont officieel in Cochobamba. Hij werkt voor 1,5 jaar aan de weg van Bolivia naar Argentinie. Daarvoor woont in hij de kost in Villazon. Het is een gezellige rit waarin we wat heen en weer kletsen. In Villazon aangekomen nodigt hij ons uit voor een fresca frio. We nemen het aanbod aan. We komen bij het huis en de moeder en dochter van de casa verwelkomen ons hartelijk. Onderwijl helpen we de buurman ook nog een handje met het ophangen van de kerstverlichting. Vandaag wordt meteen duidelijk waarom fietsen ook alweer zo leuk is, je hebt veel sneller contact met lokalen. Onze fresca frio bestaat uit een perzikkendrankje met kaneel en water. Fris is het zeker en ook best lekker. Met handen en voeten en woordenboek paraat kletsen we zo toch wel wat met elkaar weg. We vragen waar we een degelijk hotel kunnen vinden en uiteindelijk gaan we daarheen. Na een douche en met schone kleren gaan we Villazon in. Het is best een behoorlijke plaats wat voornamelijk fungeert als een doorvoer station. We halen wat eten voor morgen en proberen ergens te eten zonder dat we kip op ons bord krijgen. Het lukt, het wordt een bord met patat, ui en tomaat. Helaas, geen andere keus.

19 december Villazon - Humahuaca 173 km

Vandaag gaan we de grens over. Bolivia uit is geen enkel probleem. Dat we de 30 dagen visa hebben overschreden maakt ook niks uit. Dat is mooi, we hoeven dus niet te betalen. Om Argentinie binnen te komen is een heel ander verhaal. Een lange rij en 1 persoon achter de balie. Dat wordt wachten. Na 1,5 uur komt er beweging. Ber ziet dat er Bolivianen voorkruipen. Als wij niks doen dan staan we waarschijnlijk hier over 3 uur ook nog. We sluiten aan bij andere reizigers en zo zijn we na bijna 2 uur de grens over. Yes, Argentinie here we come!

De eerste 83 km gaan als een trein. Met de wind in de rug leggen we vrij snel de eerste kilometers af. De weg zie je heindever voor je uit liggen en het verkeer valt mee. Zodra er verkeer van voor en achter tegelijkertijd passeert duiken wij de berm in. Rond lunchtijd maken we een plan de campagne; nog 90 km verder of hier stoppen in Abra Pampa wat niet veel is. Na een fris en een broodje gaan we door. Als het lukt om en lift te krijgen, al is het maar een stukje dan moet die 90 km wel goedkomen. We rijden de plaats uit en voor de eerste 30 km hebben we een lift. We stappen daarna weer op de fiets en merken dan dat de wind 180 graden gedraaid is, ai daar hadden we geen rekening meegehouden. De lucht wordt ondertussen ook erg donker. We hebben nog geen 50 m gefietst en houden wederom een pickup aan. Yes, hij neemt ons mee. Tussen het meubilair duiken wij met al onze spullen en onszelf de bak in. De volgende 60 km worden voor ons gereden. Alleen die donkere lucht raken we niet kwijt. Vlak voor Humahuaca barst de hel los. We zoeken dekking achter onze tassen om niet door grote hagelstenen te worden geraakt. Zo groot, waren ze nou ook weer niet maar met 90 km per uur doen ze toch best zeer. We lachen ons rot, om hoe wij in de bak zitten en proberen te schuilen. Dit voelt als avontuur! Gelukkig, worden we onder de bomen eruit gezet en blijven we nog een tijd lang schuilen. We vinden een fijn hostal en nemen een heerlijke warme douche. Humahuaca is een mooi authentiek dorpje waar we voor 1 nacht blijven.

20 december Humahuaca - Tilcara 50 km

De wind was vandaag nog steeds niet met ons. We hebben 50 lange kilometers tegen de wind in gefietst. Vandaag hebben we onze eerste tuinbonen op. We wilden in een dorpje wat eten halen en we werden gewezen naar een restaurantje wat naar ons idee er toch echt gesloten uit zag. Nee hoor, we moesten gewoon aanbellen. Dat hebben we gedaan en de deur ging voor ons open. Lichten aan, tafel werd gedekt en we konden kiezen uit drie gerechten. He enige vega was een bord tuinbonen met wat achteraf bleek geitenkaas. Het pellen wordt ons voorgedaan en het smaakt ons best. Ik ben erg trots op mijzelf. Ik gruwelde altijd van tuinbonen en kan de pannetjes tuinbonen van mijn vader nog heel goed herinneren. Blijkbaar kan je er op latere leeftijd ook nog overheen groeien :-). Dus pa, je weet wat je op tafel kunt zetten bij thuiskomst! In Tilcara vinden we een fijn B&B. De eigenaresse geeft ons een adresje mee van een restaurant en daar eten we ons lekkerste eten van heel de reis! Heerlijk. De volgende ochtend gaan na het ontbijt de fietskleren weer uit, we besluiten hier nog een nachtje te blijven. We bezoeken vandaag Purmamarca, wat bekent staat om zijn 7 kleurige rots(-en).

22 december Tilcara - Yala 74 km

Regen, regen en nog eens regen. We krijgen een complete verandering van omgeving onderweg. Net boven Yala wordt het ineens heel groen, warm en droog!! Na 74 km luchen we en besluiten we hier te blijven. Een leuke kamer krijgen we, zitje buiten en in de buurt is een hot spring, dus dat komt wel goed. We nemen de collectivo (local bus) en stappen over in Reyes voor de hot spring. Helaas, de hot spring is niet meer dan een gevuld zwembad met daarin al ongeveer 20 schoolkinderen. We nemen direct de bus weer terug en plonzen in ons eigen zwembad bij het hostal.

23 december Yala - La Caldera 91 km

Vandaag is het bloedheet, strak blauw en de hele dag zon. Rond siesta tijd, duiken we af en toe even onder de bomen om af te koelen. We rijden op de oude weg naar Salta en deze is prachtig. Verkeer wordt steeds minder, de weg steeds smaller en de omgeving steeds groener. We genieten ernorm. We komen in La Caldera uit. We zoeken de camping met zwembad op, jammer deze staat leeg. We willen zo graag ergens een duik nemen dat we nog een adresje verder kijken. Een sjiek hotel moet mooi zwembad maken ons erg lekker. Oke, we stellen een maximum prijs en proberen het. Onze prijs lukt niet, we krijgen de kamer wel iets goedkoper, we doen het! We kunnen dezelfde avond zelfs eten in het restaurant van het hotel, ook zal wij de enige. De volgende ochtend zien we na het ontbijt een ontzettend zwarte lucht boven Salta hangen. Precies de kant die wij op moeten. Het begint te waaien, we wachten even af. Het even afwachten wordt een nacht extra in dit heerlijke hotel. Hier vieren wij samen kerstavond, als enige gast en dit voelde best een beetje alleen. Iedereen is deze avond thuis met familie en buiten wordt vuurwerk afgestoken. Dit is eigenlijk het enige wat we er van meekrijgen.

24 december La Caldera - Salta 30 km

Net voor we Salta in rijden steken we de Rio Caldera over. De eerste auto's met voornamelijk mannen zien we in de rivierbedding staan. Ze draaien muziek, drinken bier en wijn en vieren zo hun 1e kerstdag. Hoe dichter we bij Salta komen hoe meer volgepropte auto's we richting de rivier zien gaan. Ons geluk is dat het nu zeer rustig op de weg is. Geen vrachtauto´s en bussen. Sportieve fietsers en wielrenners passeren en groeten ons. We fietsen door Salta heen en komen bij de camping aan. We zien daar en mega zwembad (33.000.000 liter en 280m lang) die leeg is. Nee, nee dit kan niet waar zijn! Op de camping staan nog 2 Nederlanders die fietsen en een Nederlandse motorrijder. Ze zeggen dat het zwembad morgen opengaat. We geloven er niks van, het zal toch minstens een week duren voordat dit bad gevuld is. We zullen zien. Ah, ook een half vol bad gaat open. De volgende dag wordt de camping bezocht door vele familie's en kilo's bbq vlees. Wij gaan Salta in en komen ietwat teleurgesteld terug. De stad is niet zo mooi als wij gedacht hadden. Alleen toeristen zie je op terrasjes zitten, alles is verder dicht en de meeste familie's zitten denk ik aan 'ons zwembad'. En dat blijkt als we terugkomen op de camping. De volgende dag brengen wij mijn fotocamera weg en in de avond wordt ons verteld dat hij kan worden gemaakt. Joepie, hier ben ik erg blij mee, minder is dat we nog langer in Salta moeten blijven. Woendag 29 december fietsen we door richting Cafayate om daar met Oud & Nieuw te zijn. We hopen dit feest met toch iets meer mensen te vieren dan alleen met ons twee. Voor iedereen een goed uiteinde en alvast SALUT!!! B&S